Η πόρτα του διαμερίσματος δεν άνοιγε παρά τις προσπάθειες της μεσίτριας..
"Καταραμένη πόρτα." έσκουξε η μεσίτρια.
"Αφήστε με να δοκιμάσω κάτι.Κάντε λίγο πέρα,θέλει απλά λίγη δύναμη με το πόδι." ακούστηκε μια ακόμα φωνή.
Η πόρτα άνοιξε με δύναμη και για το καλό της δεν θα σφήνωνε ξανά. Η φιγούρα μιας μεσόκοπης γυναίκας που κρατούσε ενα πούρο μπήκε μέσα στο διαμέρισμα.Η μεσίτρια κοιτούσε αποσβολωμένη πότε την γυναίκα πότε την πόρτα.
Η γυναίκα κοίταξε το δωμάτιο,παίρνοντας μια βαθιά τζούρα απο το πούρο της.
"Έχω δει οίκους ανοχής σε καλύτερη κατάσταση.Μυρίζει σαν νεκροταφείο ασβών εδω μέσα." είπε φυσώντας τον καπνό μέσα στο δωμάτιο.
"Ο προηγούμενος ένοικος δεν ήταν πολύ καθαρός. Λίγο καθάρισμα θέλει." απάντησε η μεσίτρια ενώ έβηξε απο την αποπνικτική μυρωδιά του πούρου.
"Θέλει τέσσερα λίτρα βενζίνη και ενα σπίρτο. Θα το πάρω." είπε η γυναίκα ρίχνοντας την στάχτη του πούρου στο πάτωμα.
"Ωραία σας αφήνω τα κλειδιά. Μου διαφεύγει το όνομά σας κυρία."
"Χάντσον. Μάρθα λουις Χάντσον. Μπορείς να με φωνάζεις Μάρθα." είπε η κ.Χάντσον με ένα φρικιαστικά γλυκό τρόπο.
Μετά απο ώρες το διαμέρισμα ήταν πεντακάθαρο. Η κ.Χάντσον άναψε το πούρο της και κοίταξε τον χώρο. Σε μηδαμινό χρόνο είχε μεταφέρει όλα τα πράγματα της μέσα και τώρα μπορούσε να κεράσει τον εαυτό της μια γενναία ποσότητα ουίσκι. Οπου γενναία ποσότητα ουίσκι ήταν περίπου τόσο που μπορούσε να μεθύσει ενα αφρικανικό ελέφαντα. Αλλά ο οργανισμός της κ.Χάντσον μεταβόλιζε το ουίσκι σαν νερό και το καπνό του πούρου σαν οξυγόνο.
Ενώ κατέβαζε σαν δροσερό νεράκι το ουίσκι σκέφτηκε τον δρ Γουάτσον και τον Χόλμς. Δεν ήξεραν οτι είχε έρθει στην πολυκατοικία τους ταξιδεύοντας μέσα στο χωροχρονικό συνεχές παραπάνω απο 100 χρόνια. Λίγο δυσάρεστο ταξίδι, την είχε πιάσει η μέση της. Αντίθετα ο Χολμς και ο Γουάτσον έκαναν εμετό για τρείς ημέρες και κατανάλωσαν τεράστιες ποσότητες αναλγητικών για να περάσουν οι πόνοι που τους είχε προξενήσει το ταξίδι. Πριν όμως τους παρουσιαστεί θα έπρεπε να κάνει μια βόλτα στην περιοχή για να πάρει τα απολύτως απαραίτητα. Πήρε την τσάντα της και έκλεισε την πόρτα του διαμερίσματος.
Βγαίνοντας έξω, άναψε ξανά το πούρο της και κοίταξε τον δρόμο. Ανέπνευσε βαθιά τον αέρα και είπε "Χμμ καθαρός αέρας." . Πράγμα που θα εντυπωσίαζε κάθε κάτοικο της Αθήνας εαν δεν αναλογιζόταν οτι η κΧάντσον ζούσε πριν στο βιομηχανικό Λονδίνο του 19ου αιώνα και η μόνη στιγμή που δεν κάπνιζε ήταν όταν κοιμόταν. Έριξε μια ματιά στον δρόμο και άρχισε να περπατάει προς εκεί που αισθανόταν οτι υπήρχε ουϊσκι.
Η φυσιολογική πορεία του ανθρώπου είναι όσο να γερνάει τόσο πιο αδύναμος να γίνεται. Στην κ.Χάντσον γινόταν αντίθετα. Όσο μεγάλωνε τόσο πιο ανθετική και σκληρή ήταν. Εαν ο χρόνος ήταν πίεση τότε η κ.Χάντσον ήταν στο στάδιο πριν γίνει διαμάντι. Θεωρητικά ήταν 70 χρονών αλλά απείχε παρασάγκας απο το να θεωρηθεί μια αδύναμη γιαγιά. Ήταν σχεδόν αδιανόητο για κάποιον που κάπνιζε δυο στρέμματα καπνού την ημέρα, έπινε μισο βαρέλι ουίσκι καθημερινά και μαγείρευε τα πάντα με γενναίες ποσότητες λίπους οτι θα μπορούσε να ζήσει παραπάνω απο είκοσι χρόνια. Ομως η κ.Χάντσον βρισκόταν εκεί και το χειρότερο κάθε χρόνο γινόταν πιο δυνατή.
Η κ.Χάντσον περπάτησε στους στενούς δρόμους όπως περίπου ενας ελέφαντας προσπαθεί να χωρέσει σε ενα ασανσέρ. Δεν ήταν εύσωμη αλλά η επιβλητική της παρουσία δεν άφηνε τίποτα άλλο να χωρέσει στο πεζοδρόμιο. Έφτασε έξω απο μια κάβα και επεξεργάστηκε το περιεχόμενο. "Τίποτα σαν τα χαϊλαντς" σκέφτηκε και μπήκε μέσα.
Μια υπάλληλος βγήκε πίσω απο το ταμείο και πλησίασε με συμπάθεια την κ.Χάντσον.
"Καλησπέρα σας πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω."
Η κ.Χάντσον κοίταξε την κοπέλα απο πάνω εως κάτω.
"Καλησπέρα και σε εσένα κοπέλα μου. Θα ήθελα μερικά μπουκάλια Μακ Στουλ. "
"Εε δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Τι ποτό είναι;"
Η κ.Χάντσον ένιωσε προσβεβλημένη "Μα ουϊσκι φυσικά. Μήπως μπήκα σε φαρμακείο;"
"Ξέρετε έχουμε άλλα ουϊσκι. Θέλετε να δείτε την συλλογή μας;"
"Τι εννοείτε έχετε συλλογή απο ουϊσκι;" απάντησε σχεδόν ξαφνιασμένη η κ.Χάντσον.
"Να ελάτε να δείτε." είπε η κοπέλα και της έκανε ενα νεύμα για να την ακολουθήσει. Στάθηκε πίσω απο το ταμείο και έδειξε στην κ.Χάντσον την προθήκη απο τα ουϊσκι απο πίσω της.
Δεν ήταν εύκολο η κ.Χάντσον να χαμογελάσει. Ο δρ.Γουάτσον πίστευε οτι στην εξελικτική της διαδικασία οι μύες του προσώπου είχαν πάθει μια μόνιμη αγκύλωση που έδιναν αυτή την τραχιά υφή που θα μπορούσες να καθαρίσεις σκουριά απο πλοίο στην κ.Χάντσον. Όμως η κ.Χάντσον χαμογέλασε και ίσως για πρώτη φορά εδω και πολυ καιρό φάνηκαν ολόκληρα τα μάτια της.
"Ολα αυτά είναι ουϊσκι;" είπε χαρούμενη.
Η υπάλληλος κούνησε το κεφάλι της.
"Διαφορετικές μάρκες απο ουϊσκι;" είπε η κ.Χάντσον με το χαμόγελο να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.
Η υπάλληλος κούνησε ξανά καταφατικά το κεφάλι της.
"Λοιπόν θα πάρω ενα μπουκάλι απο όλα. Είμαι λίγο εκλεκτική ξέρεις." είπε βγάζοντας το πορτοφόλι απο την τσάντα της.
"Μα είναι κοντά στα σαράντα μπουκάλια!" αποκρίθηκε σαστισμένη η υπάλληλος.
"Ε και;Θα έρθω και μεθαύριο.Μην τα τυλίξετε θα τα πάρω στο χέρι." είπε η κ.Χάντσον βγάζοντας ενα μάτσο χαρτονομίσματα.
Η κ.Χάντσον βγήκε απο την κάβα με δυο τεράστιες σακούλες με μπουκάλια μέσα. Το φορτηγό με τα υπόλοιπα θα ερχόταν απο το σπίτι της οπότε έπρεπε να έχει κατι μαζί για να την κρατήσει μέχρι τότε. Τώρα έπρεπε να κάνει τα ανούσια ψώνια στο σούπερ μάρκετ.
Αφού ψώνισε στο σούπερ μάρκετ κάθισε σε ένα παγκάκι για να ξεκουραστεί. Η ξεκούραση της κ.Χάντσον ήταν να βγάλει ενα μπουκάλι ουϊσκι και να κατεβάσει μια γουλιά. Άναψε πάλι το πούρο της και κάθισε βαθιά στο παγκάκι.
Η Νιρβάνα της διακόπηκε απο ένα νεαρό που την σκούντησε στο χέρι. Η κ.Χάντσον άνοιξε τα μάτια της σαν καρχαρίας που είδε ενα κοπάδι σαρδέλες μετά απο δέκα μέρες νηστείας.
"Ε γιαγιά σήκω πρέπει να φτιάξουμε το παγκάκι" είπε ο νεαρός που κρατούσε ενα τεράστιο πλεκτό στο χέρι του.
Ιδιαίτερα ενοχλημένη κοίταξε καλύτερα τον νεαρό. Φορούσε ενα καρώ σακάκι, είχε μακρύ μούσι με τσιγκελωτό μουστάκι και πρασινολαχανι παντελόνι.
"Μια χαρά είναι το παγκάκι.Φύγε." γρύλισε η κ.Χάντσον βγάζοντας το μπουκάλι απο την τσάντα της.
"Ααα είναι αλκοολική.Φύγε καλέ κυρά μου έχουμε δουλειά να κάνουμε." είπε ο νεαρός πιο επιτακτικά.
Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στην ζωή που είναι καλύτερο να μην κάνεις. Για παράδειγμα δεν είναι καλό να πάρεις μια τεράστια βελόνα και να τσιμπήσεις στον πισινό μια αρκούδα που βρίσκεται σε χειμερία νάρκη ή επίσης δεν είναι φρόνιμο να παίζεις bowling με κορίνες γεμισμένες με νιτρογλυκερίνη. Οι εντολές στην κ.Χάντσον είχαν περίπου τα ίδια αποτελέσματα.
Καταφεύγοντας στην παραδοσιακή Σκωτσέζικη ευγένεια η κ.Χάντσον είπε "Δεν μας παρατάς μισοριξιά που θα σηκωθώ επειδή εσυ με διατάζεις. Όποτε θέλω θα σηκωθώ. Τι στο διάολο θέλεις να κάνεις με το παγκάκι;"
Ο νεαρός φλέρταρε επικίνδυνα με την φωτιά αλλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είχε πεθάνει προ πολλού μέσα του.
"Α δεν το ήξερα οτι πρέπει να πάρουμε την άδεια σου για να βάλουμε ενα πλεκτό στο παγκάκι.Σήκω μωρή που θα σου ζητήσουμε την άδεια για να φτιάξουμε την πλατεία.Πήγαινε αλλού να μεθύσεις." είπε εκνευρισμένος παίρνοντας το μπουκάλι απο τα χέρια της.
Οι γυναίκες εκ γενετής είναι πιο βίαιες απο τους άντρες.Χιλιάδες χρόνια κοινωνικής συμβίωσης όμως δημιούργησαν την λανθασμένη εντύπωση στους άντρες οτι οι γυναίκες είναι το ασθενές φύλο.
Το φεμινιστικό κίνημα είχε ως σκοπό οι γυναίκες να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους άντρες. Η κυρία Χάντσον πίστευε το αντίθετο. Θεωρούσε τους άντρες πρακτικά ανίκανους για οτιδήποτε και έπρεπε πάντα να υπάρχει μια γυναίκα εκεί κοντά να τους καθοδηγεί. Οι άντρες ήταν αυτοκαταστροφικοί και η δουλειά των γυναικών ήταν να τους προσέχουν να μην σκοτωθούν ενώ τρέχουν με το αυτοκίνητο,πήγαιναν για κυνήγι ή πήγαιναν για ποδόσφαιρο. Μεγαλωμένη στην Σκωτία η κ.Χάντσον έκανε τα πάντα που μπορούσε να κάνει ενας τυπικός Σκωτσέζος εκτός απο το να φοράει κίλτ. Δεν της άρεσε η αίσθηση να είναι γυμνή απο κάτω.
Με εκπληκτική ταχύτητα η κ.Χάντσον γύρισε την τσάντα της σαν claymore πάνω απο το κεφάλι της και την χτύπησε με δύναμη στο κεφάλι του νεαρού. Οι περισσότερες τσαντιες (χτυπήματα απο γυναικεία τσάντα) χτυπάνε περισσότερο τον εγωϊσμό του άντρα παρά δημιουργούν ενα αίσθημα πόνου. Η τσαντιά της κ.Χάντσον δεν ήταν κάτι τέτοιο. Αν ο εγωισμός ήταν κάποιου είδους σύνδεση νευρώνων κάπου μέσα στον εγκέφαλο,το χτύπημα της κ.Χάντσον έδωσε στους νευρώνες κάτι άλλο να απασχολούνται. Αν οι νευρώνες είχαν παραμείνει στην θέση τους γιατί το ωστικό κύμα της τσαντιάς πρέπει να τους έστειλε κολλημένους στην άλλη πλευρά του κρανίου σαν επιβάτες μετά απο απότομο φρενάρισμα λεωφορείου.
Ο νεαρός πετάχτηκε τρία μέτρα μακριά συρόμενος στο πλακάκι της πλατείας με το πλεκτό νεκρικά τοποθετημένο πάνω στο κεφάλι του. Οι φίλοι του είχαν μείνει παγωμένοι στις θέσεις τους, Μια κοπέλα με ριχτάρι και χοντρά γυαλιά όρμησε στην κ.Χάντσον σε μια προσπάθεια να την χτυπήσει κατεβάζοντας μια ψιλο φλου γροθιά.
Η γροθιά βρήκε τον στόχο της στο μάγουλο της κ.Χάντσον. Το αποτέλεσμα ήταν σαν να χτυπάς με το χέρι σου ενα τάνκς. Η κοπελιά έπιασε το χέρι της με ενα ζωγραφισμένο αίσθημα πόνου και η κ.Χάντσον γύρισε και της είπε "Το λες αυτό χτύπημα;" Ανταπέδωσε το χτύπημα ρίχνοντας ενα δεξί κροσέ που θα κατέβαζε και αρκούδα. Η κοπελιά σχεδόν απογειώθηκε καταλήγοντας δίπλα στον φίλο της.
Η κ.Χάντσον γύρισε και κοίταξε τους υπόλοιπους σηκώνοντας τα μανίκια της "Λοιπόν υπάρχει κανένας άλλος που να νιώθει τυχερός;"
Οι υπόλοιποι έκαναν μερικά βήματα πίσω και έτρεξαν προς τους φίλους τους οι οποίοι άρχισαν να συνέρχονται γιατί βογκούσαν απο πόνο. Λόγω της γενικότερης φασαρίας κάποιοι αστυνομικοί απο το κοντινό everest έφτασαν στην σκηνή.Ένας απο αυτούς πλησίασε τους πεσμένους νεαρούς και ρώτησε τι έγινε. Ο νεαρός με πολύ προσπάθεια σήκωσε το χέρι του και έδειξε με τρεμάμενο δάκτυλο την κ.Χάντσον. Ο αστυνομικός πλησίασε και ρώτησε ευγενικά την κ.Χάντσον.
"Συγγνώμη κυρία τι ακριβώς έγινε εδω;" μην μπορώντας ο ίδιος να καταλάβει πως μια γυναίκα κοντά στα 70 ξάπλωσε με ευκολία δυο άτομα.
"Αυτοί οι δυο νεαροί μου επιτέθηκαν." απάντησε με την τραχιά της φωνή.
Ο αστυνομικός έκανε την εξής σκέψη:Μπροστά του βρισκόταν μια γιαγιά που μύριζε σαν αποστακτήριο ουϊσκι και κατέβασε με ένα χτύπημα άτομα που ήταν κοντά στα πενήντα χρόνια μικρότερα απο αυτήν. Αν δοκίμαζε να την συλλάβει εκτός της ντροπής που θα απολάμβανε απο τους υπόλοιπους συναδέλφους του, δεν θα ήταν μια εύκολη σύλληψη. Δεν χρειαζόταν να είσαι ο Σέρλοκ Χόλμς για να καταλάβεις οτι ο κίνδυνος έπαιρνε μερικές φορές τις πιο απίστευτες μορφές για να περάσει απαρατήρητος.
"Σας επιτέθηκαν;Πως;" ρώτησε ξανά ο αστυνομικός.
"Πήγαν να πάρουν το ουϊσκι μου γιατί δεν σηκωνόμουν απο το παγκάκι." είπε με ενα δάκρυ να κυλάει απο το μάγουλο της. Κανείς δεν ήξερε εαν ήταν δάκρυ συγκίνησης ή απλά μια διαδικασία να υγραίνει τα μάτια της η κ.Χάντσον.
"Είναι τρελή και βίαιη. Εμείς δεν είμαστε βίαιοι,αποκηρύσσουμε την βία απο όπου και εαν προέρχεται. Θέλαμε να κάνουμε πιο όμορφη την πόλη" είπε τρέμοντας ο νεαρός που είχε καταφέρει να σηκωθεί όρθιος.
"Να πας να κάνεις κανα μπάνιο. Βρωμάς ολόκληρος σαν σταύλος. Έτσι ομορφαίνεις την πόλη γουρούνι; Να βάζεις πλεκτά σε παγκάκια και να διώχνεις άστεγους και μεγάλους ανθρώπους απο τις πλατείες;" φώναξε η κ.Χάντσον με τον αστυνομικό να προσπαθεί να την κρατήσει χωρίς πολύ σιγουριά για τον εαυτό του. Η τσάντα της κ.Χάντσον άρχισε να γυρνάει γύρω απο το χέρι της όπως θα γυρνούσε το Mjolnir ο Thor.
"Δεν θα μου κάνει μαθήματα καλαισθησίας μια κωλόγρια." είπε ο νεαρός που λανθασμένα πίστεψε οτι οι αστυνομικοί δίπλα του θα του προσέφεραν κάποια ασφάλεια.
[Αξίζει να αναφερθεί οτι οι γυναικείες τσάντες ζυγίζουν σαφώς περισσότερο απο όσο φαίνεται. Μια τυπική γυναικεία τσάντα ζυγίζει κοντά στα πέντε κιλά ενώ φαίνεται για μισό κιλό. Η τσάντα της κ.Χάντσον φαινόταν να ζυγίζει κοντά πέντε κιλά και ζύγιζε πολύ παραπάνω. Μυστήριο αποτελούσε και για τον ίδιο τον Σέρλοκ Χόλμς τι μπορεί να κουβαλούσε η κ.Χάντσον μέσα στην τσάντα της. Πάντα είχε ενα γεμάτο μπουκάλι ουϊσκι μέσα και οτιδήποτε θα μπορούσε κάποιος να μεταφέρει μαζί του απο λίμες για σίδερα μέχρι μικρή βαριοπούλα. Η αδυναμία του Χόλμς να μάθει το περιεχόμενο της τσάντας βρισκόταν στο οτι η κ.Χάντσον ποτέ δεν την άφηνε απο τα μάτια της. Κάποιος θα μπορούσε να την παρομοιάσει με το Mjolnir καθώς η τσάντα φαίνεται να είχε συνείδηση και να γίνεται πούπουλο στα χέρια της κ.Χάντσον ενώ στα χέρια των υπολοίπων να ζυγίζει σαν αστέρας νετρονίων.]
Η τσάντα έφυγε με τρομακτική ορμή και χτύπησε ακριβώς στην μέση του προσώπου τον νεαρό παρασύροντας τον τέσσερα μέτρα πίσω. Ο αστυνομικός έμεινε άναυδος,κάνοντας μια ριζική αναθεώρηση του άρθρου για παράνομη οπλοκατοχή. Η κ.Χάντσον πλησίασε με αργό βήμα τον νεαρό και σήκωσε την τσάντα της.
"Εαν σε δω ξανά σε αυτην την πλατεία θα πάθεις χειρότερα. Βάρβαρε!" είπε και έριξε μια κλωτσιά με την μπότα της στα πλευρά του νεαρού.
"Χόλμς γιατί είναι τόσος κόσμος μαζεμένος εκεί; Βλέπω και αστυνομία. Μάλλον θα έχει γίνει κάποιο έγκλημα." είπε ο δρ Γουάτσον που περπατούσε μαζί με τον Χόλμς λιγο πιο μακριά.
"Α επιτέλους! Χρειάζονται την βοήθεια μου!Γουάτσον γρήγορα!" φώναξε ο Χόλμς και άρχισε να τρέχει προς το συγκεντρωμένο πλήθος.
Ο Χόλμς άρχισε να ελίσσεται μέσα απο το πλήθος και βρέθηκε μπροστά στην σκηνή της σύγκρουσης. Αμέσως απευθυνόμενος στους αστυνομικούς είπε "Κύριοι είμαι ο Σέρλοκ Χόλμς. Ποιο είναι το έγκλημα;"
"Σέρλοκ Χόλμς!Παλιόπαιδο ξέρεις πόσο καιρό σε έψαχνα;" φώναξε η κ.Χάντσον ενω πετάχτηκε μπροστά του.
Ο Σέρλοκ πάγωσε. Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την κ.Χάντσον ούτε καν ενα ταξίδι στον χρόνο.Ο δρ.Γουάτσον που εμφανίστηκε απο πίσω του έμεινε και αυτός στην θέση του έκπληκτος.
"κ.Χάντσον;Τι κάνετε εδώ;" τραύλισε ο δρ.Γουάτσον.
"Γνωρίζετε την κυρία απο εδώ;" είπε ο ένας αστυνομικός που γράπωσε την ευκαιρία να πετάξει το μπαλάκι της ευθύνης.
"Ναι είναι η σπιτονοικοκυρά μας." απάντησε ο Χόλμς ακόμα σαστισμένος.
"Α ωραία.Εμείς δεν χρειαζόμαστε εδω." είπε χαρούμενα ο αστυνομικός και απομακρύνθηκε διακριτικά με τον συνάδελφο του.
Η κ.Χάντσον σήκωσε τις σακούλες τις και τις έδωσε στον Σέρλοκ και στον Γουάτσον.
"Ελάτε παιδιά πάμε σπίτι. Θα σας μαγειρέψω την υπέροχη νεφρόπιτα με μέντα που σας αρέσει τόσο πολύ."
Ο δρ.Γουάτσον έριξε μια ματιά στον νεαρό που ήταν ξαπλωμένος ακόμα στο έδαφος. Χωρίς να ξέρει λεπτομέρειες είχε ήδη εξιχνιάσει το έγκλημα.
